Końcowy punkt szlaku czarnego na Giewont z Wyżniej Kondrackiej Przełęczy. Wierzchołek Giewontu jest najwyższym szczytem Tatr Zachodnich, leżącym w całości w Polsce.
Długi masyw wznosi się ponad otaczające lesiste wzgórza reglowe, a charakterystyczna sylwetka jego skalistego grzbietu, z głęboką przerwą Przełęczy Szczerba i stalowym krzyżem na szczycie, dominuje w perspektywie Tatr z Zakopanego. Od dawna pełni Giewont rolę ikony Zakopanego i Tatr Polskich. Jest też dzięki temu popularnym celem wycieczek szlakami z Kuźnic, z Doliny Strążyskiej czy z Doliny Małej Łąki. Wierzchołek właściwy nosi nazwę Wielkiego Giewontu, na zachód od niego wznoszą się turnie Małego Giewontu, zaś za Szczerbą ciągnie się w kierunku wschodnim skalista grań Długiego Giewontu. Niezwykła stromość skalnych ścian Giewontu opadających blisko 600 metrów w dół do górnej części Doliny Strążyskiej wynika z jego budowy geologicznej. Oto bowiem długa sekwencja osadzonych warstwowo wapieni i dolomitów triasu, jury i kredy została w tym miejscu na skutek ruchów płaszczowinowych postawiona pionowo, a wietrzenie i rozpadanie się kolejnych warstw zrobiło resztę.